Half september vinden ds. Hillegonda Ploeger en de gemeenteleden van de gereformeerde kerk Loosdrecht een nieuw thuis in de Bethlehemkerk. Annechien Cevaal maakte kennis met haar: “Ik zeg wel eens dat overleggen met jezelf op de fiets, sneller gaat dan met twee collega’s. Tegelijk geniet ik ervan. In gesprekken met anderen kom ik tot nieuwe ideeën.”
We hebben afgesproken in de gereformeerde kerk. De kerk van ds. Hillegonda Ploeger. Over een paar weken trekt zij samen met de gemeenteleden van Loosdrecht naar Hilversum. Een dierbare plek is de gedachtenishoek. Naast het liturgisch centrum staat een kleine paaskaars met eromheen een paar namenkaarsen voor overleden gemeenteleden. Ze vertelt: “Misschien vind ik uitvaarten leiden wel het mooiste. De lijntjes van pastoraat en voorgaan in de dienst komen daarin het sterkst bij elkaar. De contacten zijn heel intens. Je zit een uur samen aan tafel en dan heb je het hele leven op tafel. Het hart ligt meer open.”
Hoe kijkt u terug op het proces tot samenvoegen met de Bethlehemkerk?
“Het hele proces is samen met de kerkenraad gevolgd. Het is wel eens moeilijk geweest, omdat je niet direct alles met de hele gemeente kunt delen. We spraken bijvoorbeeld met de Bethlehemkerk, maar moesten eerst zeker weten dat hun kerkenraad instemde.
Ik heb veel gesprekken gevoerd, ook gewoon op straat. Dat is het voordeel van een dorp. Sommigen verzuchten dat we het nog wel drie jaar kunnen volhouden [tot haar emeritaat, red.]. Ik vind het mooier dat we samen naar een nieuwe plek gaan.”
Waarom koos u voor theologie?
“Na mijn middelbare school, gymnasium, wilde ik kiezen tussen Nederlands, theologie en psychologie. Het werd theologie. Ik was echt een meisje van de kerk.
Een vroom meisje ben ik nog steeds, maar niet streng in de leer. De oecumene heb ik met de paplepel ingegoten gekregen. Ik ben in een Rooms-Katholiek dorp opgegroeid. Na de openbare kleuterschool in het dorp, ben ik als zesjarige naar de protestans christelijke lagere school in Hoorn gegaan. Meisje van zes! Ik weet nog goed dat ik een enorme achterstand had. Mijn klasgenoten kenden allemaal liedjes over de Here God die ik niet kende.
De middelbare school heb ik op een Rooms-Katholieke middelbare school gevolgd. Ik heb er veel geleerd over de Rooms-Katholieke leer, inclusief weesgegroetjes. Een schitterende tijd.”
Na haar studie gaat ze, inmiddels getrouwd, met haar man in Amersfoort wonen. Predikant worden, wil ze nog niet. Ze kiest voor een baan in het Dienstencentrum van de Gereformeerde Kerken in Leusden. Collega Pieter Meijer zet haar na een aantal jaar op het spoor van predikantschap: “Hij vond mij klaar voor de pastorie”. Ze haalt haar kerkelijk examens en wordt de eerste vrouwelijke predikant in Schoonrewoerd (1994).
Werd u door iedereen geaccepteerd?
“In die tijd was het al bijna normaal dat vrouwen predikant werden. In Schoonrewoerd hadden ze het alleen nog nooit gehad. Ik ben bijna met algehele stem verkozen. Ik werd direct geaccepteerd, op een man na. Hij ging nooit naar een vrouwelijke predikant. Een paar jaar geleden was ik er als gastpredikant. Hij was er ook, hij vond dat hij er maar eens aan moest wennen.”
Na de gereformeerde kerk van Schoonrewoerd vertrekt ds. Hillegonda Ploeger naar de protestantse gemeente van Muiderberg. In 2013 wordt ze beroepen in de gereformeerde kerk in Loosdrecht. Haar opdracht is de zorg voor de gemeenteleden die er op dat moment zijn. Een kleine wat vergrijsde gemeente. Het idee dat ze bij haar emeritaat de deur zou sluiten en gemeente zou ophouden te bestaan, vond ze geen goed plan. Dus zocht ze samen met de kerkenraad naar mogelijkheden voor een gezonde toekomst. Dat is het samengaan met de Bethlehemkerk geworden. Dus trekt herder Hillegonda Ploeger met haar kudde naar Hilversum: “Ik noem mijzelf liever de herdershond, minder pretentieus”.
U vormt met twee collega’s een nieuw team.
“Ik zeg wel eens dat overleggen met jezelf op de fiets, sneller gaat dan met twee collega’s. Tegelijk geniet ik ervan. In gesprekken met anderen kom ik tot nieuwe ideeën.”
Los van de herder of herdershond, welke Bijbelse persoon had u willen zijn?
“Een van de Emmausgangers. Dat verhaal is altijd met mij meegegaan. Mijn docent Praktische Theologie Jan Hendriks liet mij de woorden van Jezus nog eens zien. Jezus vraagt daar ‘Wat is er aan de hand? Vertel maar’. Dat is basis van mijn pastoraat: ‘Vertel maar’. Ik mag meelopen met mensen.”
Welke rol ziet u voor zichzelf de komende jaren?
“In de eerste plaats ben ik er voor de mensen in Loosdrecht, zoals ik dat nu doe. Ik noem het intuïtief pastoraat. Een aantal middagen fiets ik door het dorp, dan heb ik een aantal adressen waar ik langs wil. Soms fiets ik ergens en denk ik ‘nee, ik ga eerst langs dat adres’. Dat snap ik zelf nog steeds niet helemaal.”
Klik hier om het orginele interview uit de Kerkbrink van augustus 2022 te downloaden.