Deze week zijn de bestelde huispaaskaarsen voor gemeenteleden binnen gekomen. Ook de grote paaskaars voor het liturgisch centrum zat bij deze zending. Persoonlijk vind ik de paaskaars afbeelding dit jaar erg mooi. Vanmiddag [zaterdag 21 maart] heb ik de bestellingen gesorteerd om bezorgd te worden. Ze worden deze week bij u thuis gebracht.
Op het internet vond ik een gedicht die mij aansprak:
Wanneer vele paaskaarsjes branden
Is dat een prachtig gezicht.
Want dan zie je iedereen
als in een zee van licht.
Ik denk dan stiekem bij mezelf,
zo moest het altijd zijn:
Een zee van licht waar je ook gaat
En nergens donkere pijn.
Het licht van Jezus in de straat,
op school, op elk plein.
In alle steden, klein en groot
zou het dan vrede zijn!
De grote vraag dus, waar het om gaat,
ontwijken heeft geen zin,
hoe krijgen we dit zuivere licht
de hele wereld in?
Hoe wandelt het naar stad en land,
naar mensen groot en klein,
hoe wandelt het de huizen in,
om er voorgoed te zijn?
Ik heb er over nagedacht
En heb mijn antwoord klaar,
Het licht komt er door jou en mij,
Wij zijn die wandelaar.
De Paaskaars brandt,
het licht van Pasen schijnt.
Het is aan ons te zorgen dat,
dat licht nooit meer verdwijnt.
Annette van Vliet, jeugddiaken
Foto van de gesorteerde huispaarskaarsen, klaar voor verzending.
Reacties
Wanneer ik naar de foto kijk, dan spreekt er hoop uit. Hoop van God's verbond met de mensen: de regenboog. En op andere kaarsen de duif die de heilige geest symboliseert.
Ze hebben allemaal gemeenschappelijk het kruis dat Christus voor ons droeg.
Deze 40dagen tijd is zo anders dan andere jaren, kans op reflectie. Wat gaan we straks (of nu al) anders doen?
Voorlopig hou ik mij vast aan de uitdagingen van de 40dagentijd. Voor deze week is dat: iedere dag een kaartje sturen.