De laatste week schrijf ik verhaaltjes voor mijn kleindochter van bijna 4. Dit om het gemis te verzachten, nu we al een aantal weken niet hebben kunnen oppassen. Mijn kleindochter vindt de verhaaltjes ‘superleuk’.
Een gemeentelid suggereerde dat het misschien een idee zou zijn zo’n verhaaltje op te nemen in de nieuwsbrief, of de Blog, zodat misschien meer mensen er plezier aan kunnen beleven. Ik heb voor het eerste verhaaltje gekozen, omdat de hoofdpersonen daarin geïntroduceerd worden. De verhaaltjes heb ik wel geschreven ‘op mijn kleindochter’, op haar interesses en haar fratsen, met dan flink wat fantasie erbij. Het product is m.i. toch wel ‘algemeen’ genoeg.
Ik heb nog meer verhaaltjes op de plank liggen, hartelijke groet, Magreet Kok.
----------------------------------------------
Vandaag een kort verhaaltje over Jolien:
Kunstenares
Jolien is nu vierenhalf jaar. Ze woont samen met haar papa, mama en broertje in Utrecht. Haar broertje Thijs is bijna twee jaar. Jolien vindt Thijs heel lief, maar ze vindt hem eigenlijk nog een soort baby, want hij kan bijna niks. Nou ja, eten en poepen en plassen kan hij heel goed. En lopen en rennen kan hij ook. En een beetje praten.
Wat hij heel goed kan is schreeuwen en huilen, vooral als hij zijn zin niet krijgt. Dat vindt Jolien heel irritant. Als zij met iets aan het spelen is en Thijs wil het hebben, dan begint hij meteen te krijsen. En Jolien heeft natuurlijk geen zin om Thijs steeds met haar speelgoed te laten spelen. Voor veel dingen is hij gewoon nog te klein.
Weet je wat Thijs ook goed kan? Dingen kapot maken. Daar wordt Jolien soms wel erg boos om. Als Jolien net een mooie puzzel heeft gemaakt, dan komt Thijs eraan en hoeps…..met zijn kleine graaihandjes gooit hij alles door elkaar. En soms zit Jolien lekker te knutselen en dan wil Thijs meedoen, maar hij kan natuurlijk nog niks van knutselen. Met de lijmstift allemaal lijm op het tafelkleed smeren, dat kan hij als de beste. En papier scheuren, dat kan hij ook heel goed. Maar dat is geen knutselen. Jolien snapt wel dat hij nog te klein is om mooie dingen te maken, maar waarom wil hij dan zo graag méédoen.
Jolien kan heel goed knutselen. Ze knutselt soms mooie kaarten voor haar opa’s en oma’s en voor haar tantes, ooms, nichtjes, neefjes, vriendjes en vriendinnetjes. Als Thijs mee wil doen met het knutselen, kan Jolien niet rustig bezig zijn. Mama en papa zeggen dat Jolien dit soort dingen beter kan doen als Thijs zijn middagslaapje doet.
En nu is het middag en Thijs ligt in bed. Jolien gaat vandaag een heel mooie tekening maken. Ze gebruikt alle kleurtjes die er in haar potlodendoos zitten. En daarna gebruikt ze ook nog alle kleuren van haar krijtjes. Ze tekent rondjes, vierkantjes, driehoeken, de zon, de maan, bloemen, bomen, vogels en huizen. Ze plakt er ook nog stukjes gekleurd papier op.
Ze is zo ingespannen bezig dat ze papa niet eens hoort vragen of ze een yoghurtijsje wil. “Jolien, hé, kunstenares, heb je soms zin in een lekker yoghurtijsje”, vraagt papa nog een keer. Gelukkig hoort Jolien het nu wél. En natuurlijk lust ze een ijsje! Maar ze vraagt ook aan papa: “Wat is een kunstenares”? “Een kunstenares is iemand die mooie dingen maakt, waar andere mensen graag naar kijken en waar die mensen dan blij van worden”, zegt papa. “Vind je mij echt een kunstenares?”, vraagt ze trots. “Nou”, zegt papa. “misschien nog niet helemáál. Ik denk dat je nog een klein beetje meer moet oefenen.
Maar als je ijsje op is, gaan we even lekker naar buiten”. En dat vindt kunstenares Jolien ook heel fijn.
Margreet Kok
Reacties