Ik ben blij te kunnen melden dat mijn herstel nog steeds voorspoedig verloopt en dat er steeds een beetje meer energie (en dus ook inspiratie!) terugkomt. Ik ben er zeker nog niet, maar ik probeer wel hier en daar weer wat stappen te zetten en dat gaat tot nu toe goed. Zo heb ik op 22 september de lezing van Herman Wijffels bijgewoond in onze kerk. Het was voor mij de eerste keer in lange tijd dat ik in de kerk was en het deed me goed. De lezing was bijzonder boeiend en – wat mij betreft – ook bijzonder urgent. Graag deel ik met u enkele gedachtes die bij me opkwamen tijdens en na de lezing. Dit keer dus niet een bericht over mijzelf, maar over iets heel anders wat mij en misschien ook u bezighoudt in deze tijd: klimaatverandering.
Onze koning eindigde dit jaar de troonrede op Prinsjesdag met de woorden:
‘elke tijd is overgangstijd. Maatschappelijke verandering is een constante. Elke verandering die zich aandient, hoort met open vizier tegemoet te worden getreden, daar komt het op aan.’ En daarna sloot hij af met het toebidden van Gods kracht en zegen toe aan allen.
Door dit te zeggen verwoordde hij het gevoel van veel mensen, niet alleen in onze samenleving, maar wereldwijd, dat deze tijd een tijd van verandering is of in ieder geval zou moeten zijn. Na de publicatie van het IPCC rapport en nu de klimaatverandering voelbaar en zichtbaar wordt ook hier in onze eigen land, voelen steeds meer mensen de noodzaak tot verandering. Als ons iets duidelijk wordt, dan is het dat veel dingen die wij normaal vinden, niet langer houdbaar zijn. De manier waarop we nu leven moet veranderen, willen we een toekomst als mensheid, een toekomst voor de volgende generaties. We moeten ons razendsnel zien aan te passen aan de gevolgen van klimaatverandering die nu al niet meer te stoppen zijn, tegelijkertijd is het zaak om de mate waarin we de natuur belasten (o.a. door de CO2 uitstoot) zoveel mogelijk te verminderen of zelfs te stoppen.
Beide vereisen een ingrijpend andere manier van leven. Een andere manier van produceren, consumeren, een geheel ander economisch stelsel. Wijffels gaf hier een heel heldere visie op, wat er dan allemaal dient te veranderen. Ik ga dat hier niet uiteenzetten, u kunt zelf de lezing terugkijken, maar waar het op neer komt, is dat er veel anders moet. Op mondiaal, nationaal en individueel niveau.
En daar houden we niet van. Dat roept weerstand op. En moedeloosheid. En het leidt tot polarisatie in onze samenleving. Want hoe dan, en ten koste van wie en wat? Veranderen, ook als het ten goede is, kost altijd wat. Je moet altijd bereid zijn offers te maken en iets los te laten, wil je tot een verandering komen.
Herman Wijffels haalde in zijn lezing de verhalen van de bevrijding van het volk Israël aan. Het volk Israël verlangde naar verandering. Het wilde worden gered vanuit de beklemming, vanuit het doodsland Egypte, waar ze als slaven werkten voor de farao. Maar, als God hen dan bevrijd uit Egypte, is het niet alleen maar een feest. Want wat is het volk vaak bang! Bang dat ze de dood zullen vinden in de woestijn, bang voor de farao die hen achterna komt, bang voor het onbekende. Zelfs als ze al met één been in het beloofde land van melk en honing staan denken ze: laten we maar teruggaan naar Egypte (Numeri 14: 1-4). Nadat de verkenners hebben gesproken over vijandige volken, mensen groot als reuzen, zakt de moed hen in de schoenen. Zelfs met God aan hun zijde, durven ze niet verder te gaan.
En is het zo niet met alle mensen? Hoe vaak prefereren mensen niet dat wat bekend en vertrouwd is, boven dat wat onbekend en niet vertrouwd is? Zelfs als dat bekende in feite een ‘doodsland’ is met weinig toekomstperspectief.
Wijffels gaf aan: het is nodig dat we verandering ‘met open vizier’ tegemoet durven te treden. Dat we de moed vinden om door de woestijn te blijven lopen, op weg naar een betere toekomst, zonder steeds op onze schreden terug te willen keren naar het oude bekende vertrouwde – wat niet langer toekomst heeft. Ook onderstreepte hij dat we leiders nodig hebben in deze tijd, die ons door die woestijn heen leiden. En daarin het vertrouwen houden in de God die als een wolkkolom en een vuurzuil voor ons uit gaat.
Komende zondag 31 oktober begint de klimaattop in Glasgow. Ik zou u willen oproepen voor alles wat besproken wordt tijdens deze mondiale vergadering te bidden en Gods zegen en kracht te vragen.
En bovenal: om niet moedeloos te worden, maar samen met anderen te zoeken naar hoe u, in uw eigen leven, gezin, huishouden, werk en kerk geïnspireerd kunt leven. Hoe u kunt leven vanuit en met de Geest en haar goede vruchten. Hoe u kunt leven op een duurzamere manier, zonder angst voor verandering, maar met een open vizier richting de toekomst.
Moge God ons hierin bijstaan,
Ds. Aster
Ligt u ook wakker van het klimaat?
Op zaterdag 6 november organiseren we een klimaatwake van 8 uur ‘s avonds tot 8 uur ‘s ochtends in de St. Vituskerk aan het Melkpad 12 in Hilversum. Klik hier voor het volledige artikel.