Geïnspireerd leven, vruchten van de Geest – zo luidt het nieuwe jaarthema van de PgH. Een belangrijk thema. Wat zijn die vruchten en hoe laat je ze wortel schieten, ontkiemen en vruchtdragen in je leven?
Afgelopen half jaar hebben we een kleine moestuin aangelegd samen met de kinderen en – met de hulp en de goede adviezen van een tuinman - de voortuin beplant. De tuin, zo hoorde ik van velen, is een uitermate goede plek om, al werkend, in te ontspannen, en dat was nu juist iets wat ik wilde leren.
Uiteraard ging veel mis, als je zomaar ineens zonder al teveel voorkennis gaat tuineren. Zo zag ik bijvoorbeeld een korenbloem aan voor een wortelplantje. En - misschien herkenbaar - er kropen en kruipen ontzettend veel naaktslakken door de tuin die zich tegoed doen aan de zonnehoedjes en de spitskool. En er waren een paar grote mierennesten ontstaan op het terras, van waaruit colonnes mieren naar het tuintje trokken. Wat weer een stuk of zeven, acht mussen naar onze tuin trok, die de mieren aanzagen voor een lekker maaltje. En dan het onkruid! Want wat is nu onkruid en wat niet? En wat is het soms moeilijk om onkruid weg te halen, als er gezellig bloemetjes aan zitten.
Maar, na een paar weken was de vreugde groot toen er ook bijen en vlinders in verschillende kleuren en maten in onze tuin belanden en er bloemen groeiden en zelfs bonen aan de peulenplant verschenen. De zonnebloem die we via de RdB kregen groeit nu al meer dan 3 meter hoog, en – jawel! – er is zelfs een rode zonnebloem gaan groeien. We zullen zien hoe de tuin het najaar ingaat.
Wat betreft mijzelf:
Ik ben blij te kunnen melden dat het stukje bij beetje met mij ook beter gaat. Ik ben bezig met het coachingstraject. Daarnaast ben ik nog steeds aan het herstellen van de Covid- besmetting die ik in april heb opgelopen. Dat gaat langzaam en met kleine en zorgvuldige stapjes, om een terugval te voorkomen. Langzaamaan probeer ik weer wat het ‘gewone’ leven op te pakken. In de komende weken zou u mij weer tegen kunnen komen, in de stad of op straat en misschien zelfs in of om de kerk. Dit betekent niet dat ik weer aan het werk ga, wel dat ik weer een stap(je) zet. Dat doet me goed, om dit te gaan proberen.
Het lijkt me goed om te benadrukken, hoe moeilijk dit ook is (niet in de minste plaats voor mijzelf!) dat ik nu nog niet kan zeggen wanneer ik weer kan gaan werken en dat ik echt nog in een herstelfase ben. Ik vraag uw begrip en geduld hiervoor.
Ik wens u en jullie allemaal een geïnspireerd begin van dit jaar toe, een jaar waarin we als gemeente vruchtbaar mogen zijn in het delen van het goede wat geloof en evangelie ons brengt.
Ds. Aster Abrahamsen