Het verhaal van Kerkelanden gaat door.
In het voorjaar van 2011 is gestart met het naamgevingsproject ‘Het verhaal van Kerkelanden’. Het is de bedoeling dat in 2017 alle namen van lanen, straten en hofjes in onze wijk aan de orde zijn geweest. De wijk bestaat dan 50 jaar. Tot die tijd kan ieder die dat wil kennis nemen van alle benoemde kerkvaders en –moeders. Het is leuk om achtergrondinformatie te krijgen en de bijeenkomsten bieden de mogelijkheid om kennis te maken met medewijkgenoten.
Na het eerste verhaal in maart jongstleden over Menno Simonsz nu Franciscus van Assisi voor het voetlicht. Wat zal de kerkmusical, genaamd ‘Franciscus, troubadour van God’ mij te vertellen hebben? Zondagmiddag 23 oktober komen veel mensen naar de Waaier om dit spektakel te horen en te zien. Speciale genodigden zijn de bewoners van de Franciscusweg en de Kapittelweg. Maar ook veel medebewoners uit de wijk en van daarbuiten zijn present.
Pastor Wim Vlooswijk verzorgt de eerste inleiding en wat me treft is de uitleg over wat een kapittel is en doet. Als bestuursorgaan van de Rooms Katholieke kerk kan men anderen terechtwijzen, zodat de uitdrukking iemand kapittelen vanaf nu duidelijk is. Hij wijst ons ook op een prachtig vaandel, bezit van de Franciscaner orde, een lekenorde, waar één lid van aanwezig is, een dame van 90-plus. De leken van deze orde onderschrijven de grondbeginselen, maar zijn dus geen geestelijken.
Wim Dral van de Historische Kring Albertus Perk geeft uitleg over de totstandkoming van de naamgeving. Er zijn destijds heel wat ideeën geopperd, maar uiteindelijk besloot de gemeente te kiezen voor de huidige namen. Gelukkig maar, want zonder die namen hadden wij nu niet zo’n interessant project gehad.
En dan begint de musical. Een koor van jonge zangers betreedt het podium.
Edwin Schimscheimer, die de teksten en de muziek schreef praat de liederen aan elkaar. We horen hoe de moeder van Franciscus om een zegen smeekt voor haar pasgeboren kind. Dit kind kiest later niet de gemakkelijkste weg in het leven. Afkomstig uit een gegoede familie wil hij de wereld in en zijn liefde voor God prediken. Dat betekent vooral kiezen voor de zwakkere, de eenvoud en de soberheid. De rol van Franciscus wordt achtereenvolgens gezongen door drie zangers, om zijn groei in leeftijd weer te geven. De vader heeft het moeilijk met de keuze van zijn zoon, maar legt zich er wel bij neer. Ook wil een vrouw zich aansluiten bij Franciscus, omdat ze denkt van hem te houden, maar Franciscus laat zich niet verleiden, want zijn missie laat geen liefdesleven toe. Dit romantische stukje is een ‘grapje ’van Schimscheiner, want niet zeker dat zich dit heeft voorgedaan, maar het past er wel mooi in. Tot slot zingt het koor in het Italiaans Laudato sie, het zonnelied. Een prachtige vertaling is te vinden in het Liedboek voor de kerken, namelijk nummer 400.
Het gehele optreden boeit en vooral de prachtige zang van de solisten, maar ook van het koor verraden professionaliteit. De begeleiding met keyboard en percussie is licht van klank en ondersteunt de zang, maar overheerst absoluut niet. Na afloop van de voorstelling blijven veel bezoekers na om bij een drankje hun indrukken te delen. Mijn indruk is dat Franciscus een bijzonder mens is geweest, een voorbeeld voor de mensheid, zoals ook Boeddha en Jezus voorbeelden zijn geweest voor ons allemaal. Wellicht inspireert het ons als wijkbewoners van Kerkelanden om ook om te zien naar elkaar en zo de wereld een beetje beter te maken. Doet u mee?
Volgend voorjaar mag u een nieuwe bijeenkomst tegemoet zien, die mogelijk zal gaan over Erasmus en Rumi. Over inhoud, datum, plaats en tijd wordt u bijtijds geïnformeerd via de media.
Maria P. Kruithof-Stoutjesdijk